شکل گیری انقلاب ۵۷ در بهبهان – قسمت اول

خاطرات انقلاب ۵۷ در بهبهان، محدود به همایش ها و سخنرانی های پراکنده عزیزانی است که در مراسمات ایام دهه مبارکه فجر انجام می شود و اغلب هم به حال هوای همان برهه یعنی ایام بهمن ماه ۵۷ در بهبهان اشاره می شود و کمتر دیده شده که رویدادهای انقلابی در سالهای قبل از ۵۷ در بهبهان نقل شود و متاسفانه زمینه های شکل گیری انقلاب ۵۷ در بهبهان کمتر مورد توجه قرار گرفته شده است. این نوشتار تلاش دارد در چند پرونده و از زبان یکی از عزیزانی (حاج سیف الله مهاجرانی) که در متن حوادث قبل و حین انقلاب ۵۷ در بهبهان بوده، به شرح مختصری از حوادث بهبهان در ایام قبل و حین انقلاب ۵۷ در بهبهان بپردازد. در این نوشتار مشخص می شود جرقه های انقلاب در بهبهان، زودتر از حرکت های مردمی شهرهای بارزی مثل قم اتفاق افتاده است.

سالهای قبل از انقلاب ۵۷ در بهبهان

بهبهان از دیرباز جزو شهرهای سیاسی ایران بوده است، بعنوان مثال می توان از رهبر جنبش مشروطیت، آیت الله سید عبدالله بهبهانی که از اهالی همین دیار بوده است، نام برد. در سال ۱۳۴۲ و بدنبال حرکت ۱۵ خرداد، سخنرانی هایی توسط آقایان شیخ معصومی و شیخ سید محمد حسین موسوی انجام شد.

در سال ۱۳۴۳ و بدنبال تبعید امام (ره) به ترکیه، طلبه های بهبهانی مقیم قم در حمایت از امام اطلاعیه ای صادر کردند و همزمان در بهبهان نیز فرهنگیان سیاسی – مذهبی که فعالیت های سیاسی داشتند از امام حمایت کردند که این اقدامات منجر به تبعید آقای جواد رشیدیان شد.

فعالیت های  مذهبی در بهبهان در سال ۵۵ وارد مرحله جدیدی شد، این فعالیت ها بطور گسترده در سطح دبیرستانهای بهبهان شکل گرفت. از جمله حرکت هایی که این شور مذهبی – سیاسی را در آن دوران تقویت می کرد، فعال شدن کتابخانه های مذهبی بود که مملو از جوانان مشتاقی بود که حتی برای خواندن کتاب های مذهبی که توسط روشنفکرانی همچون آیت الله مطهری، دکتر شریعی، جلال الدین فارسی و … تالیف شده بود، در صف های طولانی می ایستاند. این کتابها علاوه بر مظامین مذهبی، اغلب رنگ و بوی سیاسی نیز داشتند. از آن نمونه می توان به کتاب ” انقلاب تکاملی اسلام” نوشته جلال الدین فارسی، اشاره کرد.

ازکتابخانه های فعال آن دوران در بهبهان، می توان به کتابخانه امامزاده ابراهیم(ع)، کتابخانه مسجد امام جعفرصادق(ع)، کتابخانه مسجد حضرت ولی عصر(عج) و کتابخانه مسجد حضرت ابوالفضل(ع) اشاره کرد.در مسجد حضرت ابوالفضل(ع) علاوه بر کتابخانه کلاسهای مذهبی که بعضا باعث شکل گیری تجمعات جوانان میشد.

از جمله مساجد فعال آن زمان، مسجد امام محمدباقر(ع) با حضور حجت الاسلام دعاوی و مسجد سبزپوشان با حضور شهید حجت الاسلام بخردیان بودند که محل حضور پرشور جوانان بهبهانی بوده و با تشکیل کلاسهای مختلف مذهبی- سیاسی گام موثری در حرکت های انقلابی در بهبهان بوده است.

اولین جرقه های انقلاب در بهبهان

در مهرماه ۵۶، حجت الاسلام شیخ علی اکبر رضوانی به بهبهان دعوت شد و سه شب در صحن مطهر امامزاده ابراهیم (ع) به سخنرانی پرداخت. شور انقلابی نهفته در سخنرانی ایشان باعث شد که هر شبی که از سخنرانی ایشان می گذشت جمعیت حاضر در پای منبر ایشان که اغلب از جوانان بهبهانی بودند، بیشتر و بیشتر شود. به جرات می توان گفت این سخنرانی نقطه آغازی جدی برای شروع و جرقه انقلاب در بهبهان شد. نشان به آن نشان که قرار بود این سخنرانی ها بیش از سه شب ادامه پیدا کند ولی شهربانی بشدت احساس خطر کرده بود و در حالی که شب چهارم سخنرانی سیل عظیمی از جمعیت در صحن امامزاده ابراهیم(ع) برای شنیدن سخنرانی آماده می شدند، حجت الاسلام مجتهدی پای تریبون می رود و خبر از لغو مراسم توسط شهربانی می دهد، اعلام همین موضوع کافی بود تا شعارهایی علیه رژیم از گوشه و کنار جمعیت بلند شود.

در شب عاشورای ۵۶ (اواخر آذرماه)، تظاهراتی از درب امامزاده شاه میرعالی حسین (ع) با صلوات و شعار “سلام بر حسین (ع) ” شروع و بعد با شعار ” درود بر خمینی ” و ” مرگ بر شاه” و همچنین حرکت به سمت سینما شهر فرنگ با هدف شکستن شیشه های سینما ادامه پیدا کرد. خبر این حوادث در خبرنامه جبهه ملی بازتاب داده شد. نکته قابل توجه در نقطه شروع حرکت انقلابی مردم بهبهان این بود که هنوز قیام های شهرهای بزرگی مثل قم(دی ماه)، شروع نشده بود.

روز عاشورا هم در صحن مطهر امامزاده ابراهیم(ع) شعارهایی علیه رژیم داده شد که از آن جمله می توان به شعار:

 فریاد از ظلم یزید، نه آن یزید، همین یزید

اشاره کرد.

ادامه مطلب در نوشتار بعدی ارائه خواهد شد…