به مناسبت روز جهانی عصای سفید // گفتگو با ورزشکار کم بینای بهبهانی و دارنده ۷۰ عنوان قهرمانی کشور !

افراد زیادی هستند که در همین شهر و در کنار ما زندگی میکنند و افتخارات بزرگی هم در کارنامه ورزشی خود دارند ولی متاسفانه ما هیچگونه شناختی از این عزیزان نداریم و براحتی از کنار اینگونه افراد می گذریم و حتی در بعضی موارد با وجود شناخت از این افراد هم بی تفاوت از کنارشان عبور می کنیم. اهمیت این موضوع زمانی دوچندان می شود که این افراد و افتخارآفرینان دارای معلولیت هم باشند و با وجود معلولیت باعث افتخارآفرینی شده باشند .

به همین بهانه گفتگویی رابا یکی از این افتخارآفرینان انجام دادیم، که توجه شما عزیزان را به آن جلب می کنم :

لطفا بیوگرافی خودتان را بیان فرمایید؟

اینجانب امین گل مهدی هستم متولد سال  ۱۳۶۶، در امیدیه به دنیا آمده ام اما اصالتاً بهبهانی هستم و این مشکل (کم بینایی) را مادر زادی داشته ام و تا به حال مشکل خاصی با این موضوع نداشته ام.

سال ۹۰وارد مقطع کارشناسی ارشد در رشته مدیریت ورزش شدم و سال ۹۲هم به یاری خدا در این رشته فارغ التحصیل شدم.

چند سال است در این رشته فعالیت دارید و از فعالیت ها و افتخاراتتان کمی توضیح دهید؟

از سال ۸۲زیر نظر مجموعه هیات کم بینایان و نابینایان  طبق علاقه شخصی ام شنا را شروع کردم در سال ۸۲ منتخب استان شدم و همین سال در مسابقات قهرمانی کشور شرکت کردم که مقام سومی را در ماده ۵۰متر قورباغه بدست اوردم. اولین مدال طلا را در سال ۸۴بدست آوردم و در ۱۳ دوره مسابقات قهرمانی کشور شرکت کردم که ماحصل آن ۷۰عنوان قهرمانی کشور(در مواد مختلف) می باشد. در حال حاضر صاحب ۴ رکورد ملی در مسافت کوتاه می باشم. (مسافت کوتاه مسابقاتی است که در استخر ۲۵متری برگزار می شود).

سه دوره در مسابقات جهانی( برزیل ۲۰۰۷-هلند۲۰۱۰-آنتالیا۲۰۱۱) شرکت کرده ام که در همه دوره ها به مرحله فینال رسیده ام. در پارالمپیک گذشته سهمیهBرا کسب کردم ولی ایران در این مسابقات به دلایل خاصی یکی از افراد معلول(معلولیت حرکتی) را به این مسابقات اعزام کرد.۴سال پیش در بازی های آسیایی گوانژو شرکت کردم که مقام پنجمی را کسب کردم،در تورنمنت بین المللی آلمان که سال ۲۰۱۰ برگزار شد هم شرکت کردم و در آنجا هم به مرحله نهایی راه پیدا کرده ام.

سال ۸۸ مربیگری درجه ۳ شنا را گرفتم و در سال ۸۹ در دوره مربیگری آب درمانی شرکت کردم و موفق به اخذ کارت مربیگری شدم و در حال حاضردر کار مربیگری بیشتر فعالیت دارم اما در مسابقات هم شرکت می کنم.

مربیان و مشوقان شما چه کسانی بوده اند؟

مشوقین بنده چه در ورزش وچه در زندگی در مرحله اول پدر و مادر و خانواده ام بوده اند و در مرحله بعد مربیانی که زحمات زیادی را برایم کشیده اند.

اولین مربی بنده جناب آقای بادسار بودند و بعد از ایشان  آقایان روح اله اکبری- منوچهر وصلتی(رئیس تربیت بدنی فعلی) و همچنین آقای بصیری و آقای حسین عبدالرحیمی و آقای محمدرضا خودسوز بعنوان رئیس هیات بودند که همه در موفقیت های این جانب دخیل بوده اند.

آیا شرایط برایتان سخت نیست؟

شرایط سخت بود ولی گذشت و دیگر همه چیز برایم عادی شده است. این رشته را جزئی از زندگی خود میدانم.

چه کسانی در بهبهان به غیر از شما با وجود معلولیت فعالیت های ورزشی می کنند و برای بهبهان افتخار کسب کرده اند؟

خوشبختانه افراد زیادی هستند که با وجود معلولیت برای بهبهان افتخار کسب کرده اند افرادی مانند: خانم سمیرا رنجبرها، آقای سعید بدیعی، خانم مینا محمدی، خانم مرضیه سبکپا و خانم زینب بهرام مند، خانم نرگس نظری پور، آقای محمد نظری پور و آقای سبحان شکر در رشته شنا و خانم فاطمه دلاوری و خانم شبنم کرمی در رشته دومیدانی و آقایان مسلم راهی و امین قانع در رشته شطرنج و عزیزان دیگری که متاسفانه در حال حاضر حضور ذهن ندارم.

آیا مسئولان  بهبهان از شما حمایت میکنند و تقدیری از شما کرده اند؟

طبیعتا بعد از هر قهرمانی تقدیر و تشکری هم می شود و از طرف تربیت بدنی هم بعد از هر قهرمانی تقدیر و تشکر می شود در زمان آقای حائری هم از طرف فرمانداری از بنده قدردانی شد.آقای ملک خدایی(فرماندار فعلی)هم سه ماه پیش از بنده قدردانی کرده اند وآقای خلیلی هم از طرف بهزیستی از بنده تقدیر و تشکر به عمل آورده اند.

 مشکلات و درخواست شما از مسئولان چیست؟

بزرگترین مشکل ورزشی در حال حاضر بحث هزینه ایاب و ذهاب بچه هاست که خیلی زیاده و این هزینه ها رو تا حدودی هیات پرداخت میکنه اما کافی نیست.به دلیل سخت بودن تردد بچه ها هیات باید سرویس بگیره که هزینه سرویس زیاده و عمده مشکل ما همین سرویس است. از مسئولین تقاضا دارم جهت حل این مشکل همکاری بیشتری با هیات داشته باشن.

سقف آرزوی ورزشی شما چیست؟

سقف آرزوی ورزشی ام حضور در پارالمپیک است.

خاطره تلخ و شیرین؟

خاطره ی شیرین: هر وقت ورزش کرده ام برایم شیرین بوده و خاطرات برایم همه شیرین بوده و نمیدانم کدام را به عنوان بهترین برای شما بگویم.

خاطره ی تلخ: در سال۸۶ دعوت شدم تیم ملی و مربی تیم ملی برنامه تمرینی را به ما داد و گفت در شهر های خودتون بر اساس این برنامه تمرین کنید و من هم برای تمرین در خواست کردم که وقتی را به صورت خصوصی در استخر به من اختصاص بدن (در زمانیکه آقای اسماعیلی مسئول تربیت بدنی بودند)در آن زمان مدیریت استخر بر عهده آقای آذر حزین بود.

هیات شنا به مسئولیت آقای آذرحزین درخواست هزینه هر سانس استخر را از هیات کم بینایان و نا بینایان کرد و  هیات نا بینایان و کم بینایان هم نمی توانست برای یک نفر هزینه کند و این در حالی بود که ۱۸ روز بعد اعزام به مسابقات بود.مجبور به تمرین در استخرعمومی شدم که در یکی از این تمرین ها شخصی به طور اتفاقی هنگام شیرجه زدن بر روی سر من فرود آمد و از ناحیه سر دچار شکستگی شدم و خیلی ناراحت شدم که حتما مسابقات را از دست میدهم که خوشبختانه شکستگی زیاد نبود و با وجود این مصدومیت در مسابقات شرکت کردم.

• اگه اجازه بدین کمی از ورزش فاصله بگیریم و به سراغ اجتماع و جامعه بریم

به غیر از ورزش در چه زمینه هایی فعالیت دارید؟

از سال ۸۶ به دنبال تاسیس انجمن نابینایان بودیم که سال ۸۷ با شماره ثبت ۴۴ و با هدف کمک در زمینه های آموزشی ، فرهنگی ، ورزشی ، مذهبی ،علمی و… به این قشر ثبت شد.کتابخانه گویا هم با ۶۵۰۰ عنوان کتاب که از طریق صوت برای دوستان عزیز نابینا و کم بینا هست را در دفتر انجمن واقع در فرمانداری قدیم می باشد، بنا کرده ایم. همه ساله مراسم بزرگداشتی در روز جهانی عصای سفیدکه مصادف با ۲۳مهر ماه می باشد را برگزار می کنیم که امسال هم این بزرگداشت را به دلایلی در تاریخ ۲۸ مهر ماه (ساعت۷:۳۰ شب) در تالار ارشاد برگزار می کنیم. همچنین اینجانب در حال حاظر نایب رئیس انجمن کم بینایان و نا بینایان شهرستان می باشم.

شما برای شورا کاندید شدید،انگیزه و هدف شما برای انجام این کار چه بود؟

هدف سیاسی نداشته ام و بیشتر هدفم اجتماعی بوده و خدمت به شهر و مردم شهرم بوده مشکلاتی که در شهر وجود داشت این انگیزه را به من داد که کاندید شوم. و یکی از دلایل کاندید شدنم هم کمک و توجه بیشتر به قشر نابینا و کم بینا بوده است و دلایلی از این قبیل که قسمت نشد.امیدوارم کسانی که بر سر کار هستند وظایف خود را به خوبی انجام دهند

– از زمانی که سازمان ورزش و سازمان جوانان ادغام شد و تبدیل به وزارت ورزش و جوانان شد این سازمان بیشتر به امور ورزش می پردازد و صرفا بیشتر بحث ورزشی در دستور کار قرار گرفته می شود تا جوانان و متاسفانه این یک تناقض با سیاست کلی این وزارتخانه است.

به نظر شما برای فرهنگ سازی مردم و تشویق افراد معلول به وارد شدن در اجتماع چه باید کرد؟ و کدام ارگان ها دخیل هستند؟

اگر مشکل پذیرش افراد در اجتماع در ذهن عوام جابیافتد، بحث اشتغال، ازدواج و فهم قابلیت ها و توانایی های این قشرعزیز به نوعی حل می شود. اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی باید بیاید و کار کند شورای شهر و شهرداری به عنوان الگویی که می تواند در مبلمان شهر دخیل باشد می توانند با ایجاد تغیراتی در مبلمان شهری به طوری که قابل استفاده برای افراد معلول باشد کمک بزرگی را در این زمینه کنند. خود سازمان بهزیستی نیز بعنوان متولی امر در کنار این ارگان ها هم میتواند کمک های فراوانی را در این زمینه کند.

و اما حرف آخر؟

بنده نیاز به کار و شغل دارم تا بتوانم زندگی ام را تشکیل دهم. بعد از ۱۳-۱۲ سال حضور در ورزش و ۶ سال درس خواندن در رشته تحصیلی خودم انتظار دارم که از لحاظ دولتی یک نگاهی به بنده شود.

با تشکر از وقتی که در اختیار ما گذاشتید و با آرزوی موفقیت در تمامی مراحل زندگی

عکس ها از : آقای محمد شباهنگ