متنی را که تا دقایقی دیگر از خاطر می گذرانید چکیده ای ست از مجموعه مقالات به نام”دهبهان”که سعی شده با چاشنی ادبیات نوستالژیک به کاوش و انتروپولوژی(مردم شناختی)میدانی بهبهان بپردازد.امید آن را دارم که مخاطبان این ناچیز تر از تحفه را از نگارنده قبول دارند.
باز هم قصه ی پر درد بهبهان.روایتی خسته کننده در تراژدی تکرار.آنقدر گیج می زنم که کوچه و خیابان را از یاد بردم.چرا اینجا همه چیز و همه کس و نا کس به هبوط می اندیشند؟ (بیشتر…)