چند روز پیش در خبرها خواندم که فرماندار محترم از لزوم تهیه سند توسعه برای شهرستان سخن گفته بود که به راستی جای خالی آن به عنوان مرجع تصمیم گیری در مصوبات و عملیاتهای سازمانهای مختلف احساس میشود. شاید وقتی به حال و روز کنونی شهرمان بنگریم، سخن گفتن از توسعه و تدوین نقشه راه بیشتر برایمان شبیه یک فکاهی شود، اما باور کنید اگر به چنین مصیبتی دچار شده ایم، بیشتر به این خاطر بوده که هیچ برنامه ای برای رشد و توسعه نداشته ایم.
من نمی خواهم زحمات مدیران باسابقه این شهر را بی ارزش کنم؛ ولی خیلی وقتها ملاک قرار دادن سلیقه شخصی در تصمیم گیری برای اولویت دادن به طرح ها و صرف کردن بخش عمده ای از بودجه شهری برای آنها بدون توجه به سایر امور بلای جانمان شده است.
وقتی به یک شهر به چشم اکوسیستمی شامل عناصر مختلف اقتصاد، فرهنگ، محیط زیست و …. نگاه کنیم، می فهمیم که توجه به یک عنصر و غفلت از بقیه، چه اثرات نابجایی دارد و گاهی اوقات زوال عناصر دیگر، تلاشهایمان در همان یک بُعد را هم به باد می دهد.
وجود یک سند چشم انداز توسعه، علاوه بر اینکه مانع از مدیریت های سلیقه ای می شود، به نوعی می تواند جلوی سیاسی کاری گروه های مختلف سیاسی در تصمیمات کلان شهری را بگیرد. وقتی اسناد توسعه به عنوان معیاری برای سنجش تصمیم گیری های مدیریت شهری در اختیار اقشار مختلف دولتی و غیر دولتی و افکار عمومی باشد، همگان می توانند برنامه هایی را که مبتنی بر جانبداری سیاسی و پیشبرد اهداف یک گروه خاص است، از برنامه های منطبق با چشم انداز توسعه تفکیک کرده و درقبال آنها موضع لازم را اتخاذ کنند.
از همه مهمتر این است که وقتی – همانگونه که فرماندار شهرستان اشاره کردند – متخصصان رشته های مختلف و صاحبان علوم دانشگاهی در کنار هم گرد آیند و با بهره گیری از خرد جمعی، مسائل گوناگون شهرستان را با نگاهی کارشناسانه به زیر ذره بین برده و منطبق با ظرفیت ها، استعدادها و توانایی ها و به دور از هر گونه جو احساسی، راه پیشرفت همه جانبه را ترسیم کنند، برای همه مشخص می شود که بودجه ها، انرژی ها و سایر هزینه های مترتب باید به سمت کدام اولویت ها و نیازهای جمعی هدایت شود.
جای سخن در این باب فراوان است و نیاز به زمان و حوصله بیشتر می خواهد. بهانه این نوشتاری تلنگری بود بر اهمیت موضوع. می دانیم که دستیابی به نگاهی جامع و کامل برای تهیه یک سند توسعه کارا، مفید و پربازده کاری بس دشوار است و تدوین چنین برنامه ای خود مستلزم یک تلاش گسترده است؛
اما باور دارم که :
بسیاری از نخبگان شهر، مشارکت در تهیه این برنامه را بر دیده منت می گذارند. فقط کافیست آنها در کنار هم جمع شده و به علم و توانایی هایشان باور داشته باشیم.
پس چه خوب میشود اگر ارگان و تشکل های دولتی و غیردولتی، خودخواسته به دعوت جناب فرماندار لبیک بگویند و به هر گونه ای که فکر می کنند می توانند مفید باشند در راه تدوین سند توسعه همه جانبه برای شهرستان قدمی هر چند کوچک بردارند.
تشکیل اتاق فکر، نشست هم اندیشی، برگزاری همایش ها و فراخوان مقاله نویسی و مواردی از این دست می تواند نمونه ای از این اقدام ها باشد. رسانه های گوناگون فعال در شهر نیز می توانند در این باب نقش آفرینی کنند.
اگر همه دست به دست هم بدهیم، کار نشدنی نیست.
با درود به نویسنده محترم بسیار مطلب به جا و قابل تاملی را بیان فرمودید. تدوین چنین سندی دقیقاً مانند برنامه های چند ساله توسعه در سطح کشورو یا نمونه کوچکی از قانون اساسی اشاره کرد که اهداف متعالی شهرستان را از حالت موردی و ناکار آمد به حالتی نظام مند و کارا مبدل خواهد کرد . البته شرط توفیق در این است که کارشناسان در تمامی فروع به تدوین همت گمارند و نه صرفا مسئولین دولتی ( همانگونه که از مطلب هویداست) . متشکر
مطلب بسیار خوبی نوشتید. برای شروع میتونید از طرح جامع شهر شروع کنید که تازگی ها شنیدم بعد از بیست سال به تصویب نهایی نزدیک شده و تعدادی از اعضای شورا و شهردار به همراه نماینده در شورای عالی شهرسازی و معماری ایران خبر از نهایی شدن این طرح دادند ، مقدمه خوبی میشه برای شروع فعالیت همچین دلسوزانی برای پیشرفت بهبهان چون طرح جامع برنامه بلند مدت رو ترسیم میکنه پس میشه برای آینده برنامه ریزی کرد.
موفق باشید
ممنونم. اشاره بجایی داشتید. امیدوارم زمینه همکاری نهادهای مسئول از قبیل شهرداری و فرمانداری با کارشناسان فراهم شود. فعالین اجتماعی و انجمن های غیردولتی میتوانند زمینه ساز این همکاری شوند