یکی از فوائد توجه به گویش های رایج در یک حوزه زبانی، توجه به نقاط قوت ساختار و ساختمان زبانی آنهاست که شاید حتی در مواردی بتوان از این نقاط قوت برای پوشش کاستی های زبان معیار استفاده کرد. در خصوص زبان رسمی کشور ما، یکی از این نقاط ضعف، فقدان «حرف تعریف» برای شناسا کردن اسم است. به طور مثال شما وقتی بخواهید اشاره به کتاب مشخصی بکنید که مخاطب آن را می شناسد، مجبورید از ساختارهای دیگری زبان مانند ضمایر اشاره (همان کتاب یا همین کتاب ) و یا موارد دیگر وام بگیرید.
اما جالب اینجاست که (بیشتر…)
