از آغاز شروع به کار دولت تدبیر و امید عده ای بر آن شدند تا به هر طریقی که می توانند مانع پیشرفت کار دولت از مسائل داخلی گرفته تا سیاست خارجی شوند و متاسفانه برایشان هیچ فرقی ندارد که ایجاد این خلل ها در کار دولت جدید که می بایست اوضاع وخیم اقتصادی کشور را سروسامان بخشد، می تواند چه پیامدهای ناگواری در برداشته باشد.

چه بسا این مخالفت ها نتایجی بهمراه داشته باشد که بدبختی بدبخت تر و درمانده ای درمانده تر شود و فقط برای این عده مهمترین هدف این است که دولت را در نزد افکار عمومی ناکارآمد جلوه دهند در حالی که مردم شریف ایران با توجه به کارنامه  درخشان (!) دولت محبوب دلواپسان و ناامیدی از آن، به دولت حسن روحانی رای دادند. ایشان فکر می کنند که با این تخریب ها می توانند زمینه برگشت به قدرت خود را فراهم آورند و نام خود را دلواپس ( به معنای دلواپس سرنوشت نظام و جامعه) می گذارند که قریب به اتفاق آنها، حامیان تمام قد دولت گذشته هستند، دولتی که میراثش بر همگان روشن است.

اکنون بحث ما بر این موضوع معطوف است که چرا این افراد هر روز به بهانه ای تیم هسته ای را مورد انتقاد قرار می دهند تیمی که به گفته رهبری، فرزندان انقلاب و نظام و به گفته سید احمد خاتمی، سربازان خط مقدم جبهه دیپلماسی ( خطبه های نماز جمعه تهران – ۲۲ خرداد ۹۴) هستند.

طبق کدام منطق این عده قلیل، دلواپس نتایج مذاکرات هستند در حالی که خوب می دانند که این مذاکرات دقیقا زیر نظر رهبری پیگیری می شود و مستقیما نظر ایشان چراغ راه مذاکرات است. نکند نظارت رهبری را قبول نداشته و ساز خود را کوک کرده اند.

این موج دلواپسی برای نتیجه مذاکرات که علیرغم دستور وزارت کشور مبنی بر عدم برگزاری تجمعات علیه یا له مذاکرات هسته ای، از مشهد شروع شد و هفته گذشته در بهبهان نیز مراسمی تحت عنوان ” ما اجازه نمی دهیم” در محل امامزاده حیدر (ع) برگزار شد.

دلواپسان بهبهان نیز به تبعیت دوستان خود با بر افراشتن بنرهایی در برخی از نقاط شهر، از مردم دعوت کردند تا در تجمعی که قرار بود در پارک شریف نیا برگزار شود شرکت کنند و با کمال تعجب در زیر پوسترها و بنرهای خود عنوان ستاد لبیک یا امام شهرستان بهبهان را نوشته بودند که با تحقیقات به عمل آمده، چنین ستادی وجود خارجی ندارد (!) و از آنجایی که خود را رهروان ولایت معرفی کرده اند، سوال اساسی اینجاست که اگر آنها خود را رهروان امام و رهبری می دانند، آیا اطلاع ندارند که چنین تجمعی وجه قانونی ندارد و از نظر امام راحل و رهبری تخلف از قوانین نظام جمهوری اسلامی ایران هم شرعا حرام است و هم پیگرد قانونی دارد !؟ و نکته جالب ماجرا هم صدایی دوستان دلواپس با عوامل رژیم صهیونیستی و جمهوریخواهان تندرو امریکاست، که اگر کمی به حافظه تاریخی خود فشار بیاوریم  یاد این استدلال معروف که از قضا مورد تائید دلواپسان امروز هم هست، می افتیم که : هرگاه حرف عده ای در داخل با امریکا و اسرائیل  یکی باشد، باید در حقانیت و سلامت آن حرف و آن گروه شک کرد.

دلواپسان بهبهان

برنامه ” ما اجازه نمی دهیم” در امامزاده حیدر(ع) بهبهان

جنبه ی دیگر بررسی ماجرا بر می گردد به رویکرد فرماندار محترم شهرستان که اصلی ترین مرجع اجرای قانون و نماینده وزارت کشور در بهبهان است که علیرغم انتظاری که از ایشان می رفت نتواستند مانع از برگزاری این تجمع غیرقانونی شوند!! انتقال محل تجمع از پارک شریف نیا به امامزاده حیدر (ع) ظاهرا تنها کاری بود که فرمانداری بهبهان توانست در مقابل این عده قلیل انجام دهد!

مخاطب نهایی این نوشتار، امام جمعه محترم شهرستان بهبهان است. فقط یک سوال از محضر ایشان داریم و آن این است که : اگر موافقان مذاکرات هسته ای هم بخواهند تجمعی با همین کیفیت در محل نماز جمعه (امامزاده حیدر (ع)) برگزار کنند، این اجازه به ایشان داده خواهد شد؟

و اما سخن پایانی اینکه ای کاش دلواپسان امروز که ظاهرا می توانند به راحتی هر تجمعی را ترتیب دهند، یک بار هم علیه فقر و فساد اقتصادی برخی مسئولین دلواپس شوند و فریاد بزنند و تجمع کنند.

 

مطلب ارسالی از: جناب آقای ابول نژادیان