با عرض تبریک فراوان به مناسبت خجسته ایام مبارک دهه ی فجر و پیروزی انقلاب اسلامی و همچنین درود و رحمت بی پایان به روح شهدای عظیم الشان انقلاب ، چند خطی درد و دل را مهمان اوقات گرانقدر شما عزیزان میکنم.

هر بزرگ و بزرگواری که مهمان زمینیان شد بشر را به ورزش و در پرتو آن تندرستی ،  روح و جسم سالم رهنمون کرد.ورزش و ورزشکار در ذهن و دل هر انسانی قابل احترام و ستایش است و ذاتِ از خدا گرفته انسان با نفس ورزش مترادف و موافق است.

چقدر زیباست صحنه هایی که در زندگی پیامبرِ سراسر رحمت ما در برخورد با ورزش و ورزشکاران رقم خورده است و ازسلاله ی همان مرد، امام راحل بزرگمان را میبینیم که ابراز دوستی اش را نسبت به ورزش و ورزشکاران در کلام، “من ورزشکاران را دوست دارم” تجلی می دهد.وقتی پای صحبت های مراد و رهبر جهان اسلام  مقام معظم رهبری هم می نشینیم خواسته اش را از جوانان در سه محور بر می شمرد که یکی از آنها در کنار تهذیب و تحصیل، ورزش است.

زیاد مقدمه مطلبم را طولانی نکنم زیرا که بنظرم می رسد در همین چند جمله مقدمه، اهمیت و ارزش یک انسانِ ورزشی را به عرصه ظهور گذاشته باشم.و اما سوال من این است که کدام ورزش؟! و کدام ورزشکار؟!

نمی دانم خبر دارید که در شهر ما تا هفته ی پیش مسابقات فوتسال یادواره ی شهدای بهبهان در حال برگزاری بود؟ نمیدانم اصلا گذرتان به آنجا خورد تا قیافه های به اصطلاح ورزشکاران شهرمان را با مجموع رفتار و اخلاقشان ببینید؟!اصلا می دانید برای چه و چرا مسابقات تعطیل شد و یا شایدم اصلا برای چه در آن وقفه ایجاد شده؟!

از فرهنگ زشت وززنده ی حاکم بر بعضی از تیم های این مسابقات بگویم یا از کسانیکه که با پوشیدن لباس مقدس ورزش ، نام وسکنه ی یک ورزشکار را زیر سوال برده اند؟! چقدر دلمان آکنده و پر است وقتی به چشممان خورد  که یک انسان متشخص و محترم در لباس داوری ، در مقابل جمعیتی کثیر از یک به اصطلاح بازیکنِ ورزشی دشنام و فحش بد و قبیح خورد و هیچ نگفت و حتی دستش را هم به روی او بلند نکرد!؟ چقدر در این شب ها موجب تاثر و اندوهمان شد که دیدم با پا درمیانی و وساطت های بی جا موجب گذشت او شدند و او با بزرگواری بخشید.

ولی در شب های بعد از بازیکن و کادر فنی کج فهم یک تیم دیگر باز سیلی خورد؟! تا آن جا که گروه داوری به سطوح آمد و از ادامه ی قضاوت انصراف داد!! آیا واقعا این افراد به خاطر نام ورزشکار قابل ستایش پیامبر ، امام و مقام معظم رهبری می باشند یا ننگ ورزش و ورزشکارند؟!

آیا واقعا با این عملکرد پدر و مادر های فهیم شهرستان ما باید نوجوانان و جوانان خود را برای دور کردن از مفاسد اجتماعی و اخلاقی به یک فضای اینچنینی بفرستند و یا باید دو دستی آنها را بگیرند تا پایشان به سالن مسابقات ما که پر از ناسزاگویی ، فحش ، کفر ، بد گویی و درگیری ست نرسد؟!

واقعا  سالن خانواده شهرستان ما به عنوان مرکزیت فوتسال شهرستان و مکان مسابقات و یادواره های گوناگون جای چنین اشخاص و چنین فرهنگ زشت و زننده ای است و یا باید مرکز اخلاق و مرام پهلوانی و قهرمانی باشد.چه کسی مقصر است؟! آخر کم کاری از کیست؟! شما را به خدای آسمان ها و زمین مسولین را اولین  مقصر ندانید و طوق و تقصیر را اول به گردن آنها نیدازید؟!

کمی هم به خودمان رجوع کنیم و ببینیم مشکل از کجاست؟! برای خودمان دادگاه تشکیل دهیم و خود را محاکمه کنیم . مشکل از آن مدیریت و مسول تیمی است که بخاطر نتیجه گیری صرف و منهای اخلاق و ادب ، هر نوع انسانی را به استخدام میگیرد و نام خود و تیم خود را برای همیشه در ذهن ها منفی می نگارد ! مشکل از آن کسی است که دسته و باشگاهی را به نام یک شهید اداره می کند و نتیجه و برد و همه چیز برایش مهم است بجز دفاع از نام و اخلاق و مرام شهید ! مشکل از فرهنگی است که بعضی زالو صفتان به راه انداخته اند که روی داور داد بزن و به داور بد بگو و تهدید کن تا نتیجه بگیری ! مشکل از مدیرت اجرایی مسابقاتی است که بازیکن اخلاق تعیین شده در آن دوره مسابقات در طول یک سال چندین زد و خورد و دعوا را در بازی های دوستانه و رسمی به  نمایش می گذارد. در جایی بینی کسی را  می شکند و در این مسابقات هم دست روی داور بلند می کند و … .

این ها همه واقعیاتی است که ما مسئولین تیم های فوتسال شهرمان بر سر خود آورده ایم و همه چیز برایمان مهم است بجز اخلاق و اخلاق مداری ! به فکر قدرت بازیکن ، سابقه ی بازیکن ، اسم بازیکن و کیفیت بازی بازیکن هستیم ولی هیچوقت ادب ، متانت و در یک کلمه ورزشکار بودن یک بازیکن به معنای واقعی را در نظر نگرفته ایم . واقعاً ما به دنبال چه هستیم ؟ آیا فقط یک موفقیت مقطعی و کسب یک مقام برای ما و باشگاه فوتسال ما تشخص ایجاد می کند ؟! کمی هم به خود بیاییم ! کمی هم به فکر آبرو و نام نیک خود و باشگاه خود در اذهان عمومی شهر از جنبه ی اخلاقی باشیم ! کمی هم فیلتر گذاری کنیم       برای رفت و آمد بازیکن درمجموعه ی ما . آخر تعطیلی جام ها و مسابقات تا  کی ؟! آخر درگیری های ضد انسانی در یک مجموعه ی ورزشی تا کی ؟! آخر بی ادبی و پرده دری در مقابل صدها نفر تا کی ؟! آخر روی ورزش و ورزشکار را  سیاه کردن تا کی ؟!

تعطیلی مسابقات چه حرکت خوب و پسندیده ای بود از جانب کمیته داوران شهرستان و علی الخصوص ریاست محترم کمیته داوران ! که ابراز شرمندگی ما نسبت به کمیته داوران به دلیل بد اخلاقی ها و بی احترامی ها نسبت به آنان در این مسابقات مرحمی است بر زخم آنان! چه خوب عاقبت بد ماجرا را نگذاشتند با این روند رقم بخورد !

بازی هایی که در مرحله گروهی آن همه تنش ، درگیری، صدا بلند کردن به بد دهنی و…. بود خدا به فریاد مرحله حذفی ! واقعاً که عاقبتش را بجز خدا کسی نمی توانست  ختم به خیر کند ! این تعطیلی نعمتی است که تلنگری باشد برای بعضی از ما مسئولین تیم ها  که به ما فشار بیاید و نتیجه ی این فشار اصلاح خویشتن باشد.

از هیئت فوتبال محترم و کمیته داوران شهرمان تقاضا می کنیم که با عزم راسخ خود مبنی بر تعطیلی و عدم اجرا و ادامه مسابقات تنبه و تنبیه خوبی را برای ما در کارنامه خود رقم بزنند تا شاید بلکه در این حکم ، حیاتی باشد برای جان گرفتن دوباره ی اخلاق و ادب در فوتسال و فوتبال شهرمان !

(وَلَکُمْ فِی الْقِصَاصِ حَیَاهٌ یَاْ أُولِیْ الأَلْبَابِ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ  بقره ،۱۷۹)

 

ابراهیم اکبری

مسول و مربی تیم فوتسال شهدای گمنام

 

عکس ها از: محمد شباهنگ