وضعیت اسف بار سازمان های مردم نهاد (NGO) در بهبهان / قسمت دوم

تنگ نظری های موجود در سطح شهرستان بدون هیچگونه دلیل خاصی چه از سوی مردم و چه از سوی مسئولان شهری رو به افزایش بوده و همین امر موجب چند دستگی و عدم موفقیت در تمامی سطوح عملکردی گردیده است. افرادی هستند که به هیچ وجه حاضر نیستند بپذیرند که جوانان بهبهان قادر به تغییر شرایط موجود هستند و همواره سعی در پیشبرد اهداف خود با باند بازی های باطل بوده و بیش از پیش بر نابه سامان کردن این وضعیت می افزایند. عجیب است که که این صفت مذموم و نکوهیده در بالاترین سطوح مدیریتی به مانند شورا و شهرداری و دفتر نماینده نیز رخنه کرده است و هچکس نیز جوابگوی وضعیت موجود نمی باشد. باید به مسئولان یادآور شوم که همین جوانان هستند که در زمینه های مختلف علمی و فرهنگی و هنری و ادبی مقام های مناسب و درخور شانی را برای شهرستان خود رقم زده اند و تنها حمایت شما از آنان خود نمایی بوده است که در دوره من ایشان مقام آورده اند!!!

لطفا به موارد زیر که بنده شخصا در کنش مستقیم با آنها بوده ام توجه بفرمایید :

• بارها به دفتر نماینده محترم شهرستان بهبهان جناب آقای حاج محمد باقر شریعتی نامه نوشته و یا با پیام تلفنی از شخص ایشان خواستار تاسیس دفتر تشکل های مردمی و انسجام هرچه بهتر این نهادهای انسان ساز شده ام که با بی مهری مطلق مواجه شده ام.
• اولین همایش تشکل های مردمی در تاریخ ایران را در بهبهان و در تاریخ 26 آذرماه 1392 با کمک برخی از دوستان و موافقت جناب نماینده پس از ماهها برگزار کردیم که متاسفانه هیچگونه پاسخی به مشکلات آنها تا کنون داده نشده است.
• در شورای شهر و به سرپرستی جناب آقای حاج نعمت دانایی در تشکیل اتاق فکر شورا همکاری داشته ایم که در بدو تاسیس دارای ممیزی های ناخواسته از سوی شخص ایشان می شویم و سکوت می کنند و این در صورتی است که اولین اصل اتاق فکر که توسط خود ایشان نوشته شده است ازادی بیان و عقاید و افکار در چارچوب قوانین است.
• نامه ای را برای پیگیری و ضرورت تاسیس دفتر تشکل های مردمی به فرماندار مهربان بهبهان جناب اقای ملک خدایی در تاریخ 07/12/1392 تقدیم نموده ام به شماره 12725 که هنوز بدون هیچگونه جوابی در پی آن هستم.
• در تاریخ 01/04/1392 نامه ای را مبنی بر تاسیس انجمن اجتماعی فصل مهر با شماره ثبت 2359 با اهداف متعالی به جناب آقای باذلی محبوب, فرماندار سابق بهبهان دادم که متاسفانه پس از چند روز با برخورد نامناسب مواجه شدم و سعی در انحلال آن نمودند و به لطف فرماندار فعلی و تلاش و کوشش مداوم دوستداران این انجمن, روال اداری آن پس از وقفه ای طولانی مدت در حال پیگیری می باشد.
• همزمان با همین نامه ها نیز نامه ای را به جناب اقای مودت ریاست وقت شورای شهر و شهردار و بخشدار محترم جناب آقای محبوب دادم که به بجز شخص ایشان هیچکس ما را حتی مورد حمایت معنوی قرار نداده و حتی سعی در کتمان امضای خود در مواقع حاد می شدند.
• نامه ای را به ریاست کتابخانه علامه طبابایی جناب اقای فتحی نژاد مبنی بر همکاری دام که ایشان نیز در وظایف انسان دوستانه خود قصور کردند.
• نامه ای را در تیرماه 1392 به نماینده بهبهان و امضاء از سوی آقای عطوفت مبنی بر لزوم وجود تشکل ها و اجازه راه اندازی تشکلی اجتماعی و فرهنگی دادم که با بی مهری تا کنون هیچ سراغی از بنده گرفته نشده است.
• با همکاری برخی از جوانان بهبهان سعی در تاسیس خانه نخبگان بهبهان نمودیم و طی جلساتی منظم و تدوین قوانین و اساسنامه موجود و تلاش های شبانه روزی تمامی مستندات را به دفتر نماینده تحویل داده و با نامه ای در تاریخ 01/05/92 این مهم را از سوی دفتر نماینده مجلس شورای اسلامی در شهرستان بهبهان پیگیری نمودیم که با تاخیرهای بی دلیل از سوی دفتر نماینده شهرستان, این مورد هم با کمال تاسف ناتمام ماند.

به نظر شما یک فرد چقدر توان دارد که به تنهایی برای احقاق حقوق همشهریان خود تلاش کند؟ با جان و دل تلاش کرده ام تا شاید روزنه ای باز شود اما این خود مسئولان شهری بوده اند که نخواسته و نمی خواهند شهرستان بهبهان پیشرفت کند. بنده در سرما و گرما و شب و روز پیگیر این موارد بوده ام که متاسفانه گاهی با تمسخر و بی توجهی مواجه شده ام. آیا اینگونه باید از جوانان فعال و پیگیر اومرو اجتماعی در این شهرستان تقدیر گردد؟! بارها در سخنرانی های متعدد و به بهانه های مختلف از این حقوق شایسته و بایسته دم زده ام اما به قول معروف :

گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله من……لاجرم آنچه بجائی نرسد فریاد است

آیا بهتر نیست که دست به دست یکدیگر داده و هر یک برای پیشبرد بهتر امور,  سفیری فرهنگی و اجتماعی باشیم؟ کم نیستند جوانانی که امید به تاسیس دفتر سازمانی مردم نهاد در شهرستان بهبهان تا بتوانند فعالیت های خود را آغاز کنند و به خود و همشهریان و حتی مسئولانشان کمک کنند.

مشکلات به گونه ای است که اگر تمامی مسئولان هم بدانند که حق با نهاد یا فرد و یا انجمن مورد تهاجم بوده است اما به قول معروف لام تا کام زبان نمی گشایند و موجب تضییع حقوق دیگران می شوند و سعی در حفظ مقام و منصب خود می کنند. متاسفانه مشکلات بیشمار است و بنده سعی خواهم نمود در نوشتارهای آتی به معرفی مشکلات بوجود آمده به طور مشخص و از سوی مسئولان مورد نظر بپردازم تا شاید اندکی به اینگونه امور توجه گردد و راه را بر روی توسعه همه جانبه شهر نشینی و مدنیت اجتماعی گذارده و از حاشیه های بی مورد پرهیز کنیم و همه با هم بر اعتلای نام ایران بیفزاییم و نه برای حفظ موقعیت خود تمامیت شخصی و حقیقی و حقوقی دیگران را نادیده گرفته و حقوق فردی و جمعی را ضایع نماییم.

امید می رود با پیگیری و روند مناسبی که در تاسیس و تغییر قوانین سازمانهای مردم نهاد از سوی وزیر محترم کشور جناب آقای رحمانی فضلی و ریاست محترم جمهور جناب آقای روحانی به سود مردم و کشور عزیزمان ایران صورت گرفته است, شاهد حضور فعال اینگونه انجمن و موسسات در سطح کشور و به خصوص شهرستان بهبهان باشیم و از مشکلات بی دلیل به وجود آمده توسط برخی افراد جلوگیری به عمل آید.

چشم بگشا که جلوه دلدار ….. به تجلی است از در و دیوار

این تماشا چو بنگری گویی ….. لیس فی الدار غیره الدیار