به بهانه ایام انتخاب رشته فرزندان عزیز بهبهان، یک بار دیگر یادداشت سال گذشته را بازنشر کرده و از «همه پدران و مادران بهبهانی» می خواهیم این یادداشت را مطالعه بفرمایند:
بی شک رقابت کنکور در بهبهان سالهاست که داغ بوده و همچنان داغ باقی خواهد ماند. هر چند در یک دهه گذشته نگاه ها از رشته ریاضی به تجربی چرخش پیدا کرده است اما بهبهان بواسطه سابقه علمی و آموزشی مطلوب، با قدرت بیشتری اتمسفر کنکوری خود را همچنان حفظ کرده، به طوری که با رونق بحث مشاوره تحصیلی در سالهای اخیر در بهبهان، عطش خانواده ها برای عقب نماندن از قافله کنکور بویژه در رشته های پزشکی، دندانپزشکی و داروسازی بیش از پیش نیز شده است. از سوی دیگر آمار بالای قبولی در شهر کوچکی مثل بهبهان در رشته های برجسته تجربی چنان در دو سال گذشته بالا بوده ( نزدیک به 140 نفر فقط در دو سال گذشته در رشته های پزشکی، دندانپزشکی و داروسازی از بهبهان وارد دانشگاه های کشور شده اند) که در کنار شادی برای کسب این افتخار برای بهبهان، باید زنگ هشداری را نیز برای خانواده های بهبهانی به صدا درآورد!
اگر این روزها با دقت بیشتری در بهبهان چرخی بزنید، می بینید که تعداد مطب ها و کلینیک های دندانپزشکی، داروخانه ها و بنرهای پزشکان جدید بطور قابل ملاحظه ای در حال افزایش است. در نگاه اول این مورد یک موهبت و افتخار برای بهبهان است چراکه بی شک رقابت ایجاد شده باعث بالارفتن کیفیت خدمات به بیماران شده و مردم قدرت انتخاب بیشتری داشته و بیماران مثل گذشته برای گرفتن نوبت پزشک به مشکل برنمی خورند اما اگر از زوایه دیگر به ماجرا نگاه شود می توان به نکته قابل تاملی پی برد؛
در کنار پزشکان باسابقه، پزشکان پرشمار و جوان این روزهای بهبهان، فارغ التحصیلان کنکور سالهای 95 و قبل از آن هستند؛ حالا تصور کنید «هر ساله» بطور میانگین (با توجه به آمارهای قبولی بهبهانی ها) قریب به 50 فارغ التحصیل پزشکی، دندانپزشکی و داروسازی به جمعیت آنها اضافه شود. همانطور که عرض شد از دید عموم این یک مزیت فوق العاده برای بهبهان است اما از دید خانواده هایی که با هزاران مشکل مالی و فشارهای روحی و روانی نزدیک به 10 سال(مجموع سالهای منتهی به کنکور بعلاوه دانشگاه) از عمر فرزند خود را برای دریافت مدرک “پزشکی عمومی” صرف کرده و در آخر با اشباع در این حوزه مواجه شده اند، قطعا یک فشار مضاعف و بحران روحی محسوب می شود. بی شک قبولی در رشته های باکیفیت پزشکی، آرزوی هر پدر و مادری است اما آیا آینده نگری در این حوزه توسط خانواده ها در بهبهان صورت گرفته است؟! آیا پزشک خطاب کردن فرزند یک پدر و مادر آنقدر ارزش دارد که پس از حداقل 10 سال سختی صدچندان، آن آقا یا خانم پزشک در مواجهه با واقعیت، با بحران به مراتب سنگین تری روبرو شود؟! هدف این یادداشت، نقد رشته های باارزش رشته تجربی و یا داوطلبان پرتلاش اینگونه رشته ها نیست چراکه قطعا دانش آموزان باانگیزه و بااستعدادی هستند که به دور از چشم و هم چشمی ها و با علاقمندی ذاتی، به سمت این رشته های باارزش می روند، اما برخی خانواده ها هم باید درخصوص وضعیت سالهای آینده با تامل بیشتری، فرزندان خود را هدایت کنند. امیدواریم اتفاقی که در دهه های گذشته برای رشته های ریاضی و فنی رقم خورد، این بار برای آینده سازان این سرزمین در رشته های تجربی رقم نخورد و فرزندان این سرزمین اسیر موج سواری بین رشته های مختلف نشوند و علاقه واقعی خود را برای آرامش روانی خود پیگیری کنند. در پایان یک بار دیگر برای همه دانش آموزانی که با “چشمانی باز” رشته های سخت و طاقت فرسای پزشکی را انتخاب می کنند، آرزوی موفقیت و خدمت به مردم را داریم.
شاید نیاز باشد بیشتر و بیشتر تأمل کنیم…
