از آنچه در رنجیم و تأثیرش در اکنون و آینده مان بر جای مانده است، نوع مدیریت اعمال شده است که بر شهرمان و اجتماعات مشابه گذشته است. اداره ی تنخواه به دلیل مالکیت اهدایی به شیوه ی بهره کشی. آنچه پیش تر نیز به یاد مانده است، چیزی به کرامت فردی و جمعی مردمان نیفزوده است و از آن نیز کاسته است. تا متأخری که در یاد زمان زدگان مانده است، رعایت حریم مالک و چند خانواده ی وابسته بوده است و همه ی مظاهر زندگی جمعی در اختیار آن اقلیت اندک قرار می گرفت و بقیه با خلاء مدیریتی یا اعمال نظر آشکار زندگی می کردند.
در ادامه ی این کنش از بالا، نیمی به بهانه ی علایق و وابستگی به جریان سیاسی، کنار گذاشته شدند و گاه از میان آنان کسانی گزینه شدند که منویات اقلیت حاکم را به پیش برند و زنجیر را بر فقرا سخت تر کنند. (بیشتر…)
