این شب ها شهر حال و هوای دیگری دارد، انگار نوری به شهر خسته و درمانده بهبهان تابیده شده است. نوری که از کنار دریاچه کوچک خورسو از دور نمایان است خبر می دهد از دمیدن یک روح تازه در کالبد مردم رنجور از گرما و خاک و بی توجهی. مردمی که ثابت کرده اند اگر برایشان قدمی برداری، برایت هزار قدم برمی دارند و اگر بی مهری حواله شان کنی، فقط سکوت می کنند. سکوتی که گاه به نفعشان تمام نشده است.
از دل فرزندان همین شهر خسته، خیلی ها هنری دارند که خیلی ها نمی دانند. آرام می نوازند و بی هیاهو ساز هنر خود را کوک می کنند و چشم به آینده دارند. خیلی هاشان پول و سرمایه ندارند وگرنه زودتر از اینها می رفتند ولی تعداد کمی هم هستند که هر چه بشود دل در گرو این شهر گرما زده و خاک گرفته دارند. انگار مرض دارند، مرضی که با هیچ دارویی درمان نمی شود. مرض ناشناخته ای به نام ” عشق به بهبهان” . از در که بیرونشان کنی باز از پنجره می آیند. فحش شان بدهی، روز بعد زودتر می آیند. بی مهرشان کنی، لبخند می زنند. مرض است دیگر، خاصیتش بی منطقی است.
عده ای از این عزیزان درکنار بی مهری های بیشماری که سال گذشته برشان روا داشته شد، امسال هم به حرمت اشک ها و لبخندها، بغض ها و قدردانی های مردم، کاری کردند کارستان، فوج جمعیت این را می گفت. گفتنی ها زیاد است اما باید دانست صورت جشنواره بومی محلی بهبهان با سیلی سرخ است.
شب که می شود، فوج جمعیت از راه می رسد، عده ای سفارش غذای سنتی می دهند و عده ای با ” خونه دادا” خاطره بازی می کنند و عده ی دیگری هم از تصاویر بهبهان قدیم لذت می برند و …
در حالی که مردم از برنامه لذت می برند، دلهره در دل برگزارکنندگان موج می زند. انگار هر لحظه منتظر خبری ناگوارند. مردم لبخند می زنند و این عزیزان به فکر هر چه بهتر برگزار شدن برنامه به هر دری می زنند تا شادی مردم دوچندان شود. همه در شهر از جشنواره بومی محلی حرف می زنند ولی کسی از پشت صحنه طاقت فرسای برنامه خبر ندارد.
بله همشهریان عزیز بهبهانی، این داستان عده ای است که با دستان خالی دل شما را در این مدت شاد کرده اند. کاش حالا که این عزیزان گمنام، علاقه خدمت به شهرشان دارند توسط مسئولین بهبهان قدر دانسته شوند و اگر سنگی هم در مسیرشان می افتد با افتخار کنار بزنند. شاید کوچکترین خواسته این عزیزان برقراری امنیت جشنواره باشد که بنظر خواسته ناحقی هم نیست. بیایید نگذاریم این عزیزان هم دل آزرده شوند و دست از کار فرهنگی بکشند، که اگر اینطور شود، سال آینده در همین ایام، چراغ کنار دریاچه خورسو خاموش خواهد شد ….
………………………………………………………
پی نوشت : امشب، جمعه ۱۷ مهر، اختتامیه دومین جشنواره بومی محلی شهرستان بهبهان، در کنار دریاچه خورسو برگزار می شود.
درود بر بهبهانی های با تعصب
متاسفانه بنده به دلیل شرایط کاری نتونستم این هفته رو بهبهان باشم ولی تا تونستم تو واتس آپ تراکت تبلیغاتیش رو گذاشتم (تنها کاری که از دستم بر میومد همین بود.)
ولی از همینجا قول میدم سال دیگه اگر زنده باشم هم کمک کنم و هم حضور داشته باشم.
به امید یزدان