واکنش ها به جوابیه دانایی ادامه دارد // آقامیری بالاخره سکوتش را شکست !

بعد از انتقاد از عملکرد شورا، بخصوص ریاست محترم آن و سپس انتشار جوابیه جناب آقای دانایی مبنی بر دفاع از عملکرد شورای کنونی و مقصر دانستن برخی از مسئولین گذشته چه در شوراهای قبل و چه شهرداران گذشته بخصوص مهندس آقامیری ( شهردار مستعفی) در اوضاع نابسامان فعلی شهر، واکنش های مختلفی به این جوابیه صورت گرفت که توان این واکنش ها به دوسته تقسیم کرد، دسته اول واکنش کاربران وبسایت بود که در قالب کامنت و نظر در زیر جوابیه، موافقت و مخالفت خود را نسبت به صحبت های جناب دانایی بیان کردند، دسته دوم واکنش ها، ابراز ناراحتی برخی از مسئولین از صحبت های جناب دانایی بود که برخی از این عزیزان طی تماسی که با وبسایت داشتند این ناراحتی و نگرانی را از ارائه برخی مطالب کذب، بیان کرده و درصدد پاسخ برآمدند. اولین شخصی که بشدت از مطالب جوابیه اظهار تعجب توام با ناراحتی کردند، جناب آقای صدراله آقامیری، شهردار سابق بهبهان بودند. ایشان طی تماسی با نگارنده، خواستار دیدار مستقیم و ارائه مدارک و پاسخ صریح به موارد ذکر شده در جوابیه شدند. در ابتدا ایشان از این که ممکن است با پاسخ دادن به جوابیه، تنشی ایجاد شود اظهار نگرانی نموده ولی از آنجا که مسکوت گذاشتن پاسخ به جناب دانایی را نیز جایز ندانسته و روشن شدن موضوع را برای مردم شریف بهبهان واجب می دانند، اقدام به این مصاحبه و طرح مباحثی که در ادامه شرحی از آن خواهد آمد، کردند. متن این گزارش به سبک ساده ای از مشاهدات نگارنده در دیدار با آقای آقامیری تنظیم شده است :

وارد دفتر ایشان که شدم با استقبال گرم و صمیمی جناب شهردار سابق مواجه شدم. از همان ابتدا ناراحتی جوابیه آقای دانایی در چهره اش هویدا بود. از ایشان خواستم بدون هیچ مقدمه ای گفتگویی را آغاز کنیم که می تواند برخی از زوایای پنهان اوضای وخیم بهبهان را هویدا کند. ایشان در ابتدا عنوان کردند که شاید پاسخ به این جوابیه ایجاد تنش کند و این شرایط برای شهر بهبهان که خالی از آرامش است خوب نباشد ولی از این موضوع واهمه داشتند که نکند عدم پاسخ نیز بر گفته های ریاست شورا صحه بگذارد.

اولین گله مندی را اینطور شروع کرد : کاش جناب دانایی همه زوایا و خفایای ماجرا را تشریح می کرد. کاش می فرمود که قولی که بنده در ابتدا در صحن شورا دادم به پشتوانه کمک هایی بود که از تک تک اعضای شورا انتظار داشتم نه اینکه بعد از گذشت مدت زمان کمی از تصدی بنده شروع به تخریب کرده و زمزمه تصدی شش ماهه مرا بر سر زبان ها بیاندازند. جای تاسف داشت شورایی که با اکثریت آرا (10 رای موافق و یک رای ممتنع) بنده را برمی گزید بعد از گذشت مدت زمان کمی عامل سنگ اندازی در مسیری میشد که خود ایشان نیک می دانستند خرابی هایش از گذشته به ارث رسیده است و بنده هیچ تقصیری در بوجود آمدن آن نداشته ام.

آقامیری اینچنین ادامه داد که : به طرز عجیبی در برخی مکانها که چند صباحی است در بهبهان باب شده است (اشاره به باغ های برخی از دوستان)  بر علیه بنده جلسه برگزار می شد و حتی برخی مسائل شهرداری مانند اعتصابات کارگران، سازماندهی می شد! اینگونه مسائل واقعا جای بسی تاسف داشت. همه این اتفاقات در حالی رقم می خورد که علاوه بر آن رای قاطع شورا به بنده، سعی می کردم که تعامل کاملی با شورا داشته باشم و از معدود شهردارانی بودم که بسیاری از مواقع در شورا حضور داشتم. در ابتدای ورود بنده، حتی یک ماشین چمن زن هم وجود نداشت و اکثر دستگاهها خراب بود. شاید باور نکنید ولی در آن زمان از همه ارگانها درخواست کمک کردیم و از آنها ماشین آلات قرض گرفتیم که انصافا آن ادارات با ما همکاری کاملی داشتند که جای تقدیر داشت. در دوره کوتاه تصدی این پست سعی کردم تا آنجا که ممکن است هزینه های شهرداری را کاهش دهم که در همین راستا حدود 180 نفر از اعضای شهرداری را بازنشست کردم که این مسئله گام بلندی برای کاهش هزینه ها بود. متاسفانه بعضا برخی از دوستان شورا اتهاماتی را به برخی از کارکنان شهرداری وارد می کردند که بنده قصد ندارم وارد جزئیات شوم و این مسئله را رد یا قبول نمی کنم ولی حرفم این است که مگر می شود بدون ارائه حتی یک برگ مدرک کسی را متهم کرد ؟! به اذعان ریاست محترم شورا بنده در مدت کوتاهی که وظیفه شهردار را بر عهده داشتم دو کار اساسی را انجام دادم، اول بهبود بخش موتوری شهرداری و دوم سامان دادن به قراردادها بود. متاسفانه شورای کنونی بیشتر در جهت انتقادی قدم می گذاشت که بعضا خالی از راهکارهای عملی بود واین مسئله به عدم داشتن سابقه مدیریتی و اجرایی برخی از اعضای شورا بر می گشت.

باز هم جای تاسف دارد که عرض کنم، تعریف برخی از دوستان شورا از دمکراسی بسیار جالب و تامل برانگیز بود. اینکه 7 نفر از اعضای شورا در جایی غیر از صحن شورا تصمیماتی می گرفتند و بعد آنرا در صحن شورا مطرح و با اکثریت 7 نفره خود تصویب می کردند و کسی هم حق اعتراض به این رفتار را نداشت چرا که اکثریت با این دوستان بود. از ثمره ی این نوع دمکراسی، انتخاب شدن شهردار فعلی است که از قبل در جلسات فوق العاده دوستان در باغ های معروف مطرح بود. کار تا جایی مضحک بود که دوستان بدلیل هم قسم شدن (سنت نوین پشت قرآن نویسی) نتوانستند به گزینه های دیگر حتی فکر هم کنند و خنده دار تر اینکه بسیاری از عزیزان (آقایان کشت زر، ورزشی و … ) را برای گرفتن برنامه برای انتخاب شهردار به صحن شورا دعوت کردند، در حالی که پیمان ها از قبل با جناب پیدایش بسته شده بود.  از دیگر ضعف های عمده ریاست محترم شورا این بود که نه تنها به این بحث ها پایان نداد بلکه نتوانست حتی برای یکبار هم که شده بین اعضا وفاق ایجاد کند.

از دیگر موارد مطرح شده برای ضعف بنده این بوده است که بنده پاسخی به برخی از سوالات شورا نداشته یا نداده ام. در پاسخ به این مطلب هم باید عرض کنم که متاسفانه گاها از طرف اعضای شورا سوالاتی مطرح می شد که به هیچ وجه در الویت های شهرداری نبود و آنقدر شهر نابسان بود که طرح این سوالات بعضا شخصی، جای تعجب داشت. متاسفانه در زمان بنده مطالب موثقی به گوش می رسید که جای تاسف داشت مثلا برآورد ما از طلبکاری های شهرداری رقمی در حدود 19/5 میلیارد تومان بود، که برخی از دوستان عنوان کرده بودند که نگذارید این مبلغ در زمان آقامیری وصول شود!

در مورد دیدار با آقای هاشمی هم فقط به ذکر یک نکته بسنده می کنم که متاسفانه ریاست محترم شورا در نامه تامل برانگیزی که در محضر آقای هاشمی، از طرف مردم شریف بهبهان قرائت کردند، کوچکترین مشورتی با سایر منتخبین مردم نکرده بودند. از دیگر اقدامات دیگر بنده در زمان کوتاه تصدی شهرداری، احداث خیابان متانت و همچنین خرید یک دستگاه لودر برای مجموعه شهرداری بود که از دید عزیزان پنهان ماند چون قاعدتا بنا بر دیده شدن این موارد به هیچ وجه نبود.

از دیگر اقدامات هماهنگ و سازماندهی شده دوستان در جهت تخریب بنده، عدم حضور مسئولین در افتتاح قبرستان جدید (بهشت رضوان) بود که این موضوع هم یک دلیل شخصی داشت و آن اینکه بنده با دفن میت وابسته به یک مسئول محترم در قبرستان قدیم تمام قد مخالفت کردم چرا که اگر این اقدام صورت نمی گرفت همچنان شاهد این خاکسپاری ها در قبرستان قدیم بودیم.

مسئله ی دیگری که باعث تاسف بسیاری از عزیزان و بازتاب منفی آن در استان شد، مسئله شکستن شیشه بیل مکانیکی توسط ریاست محترم شورا بود که واقعا از ردیف رفتارهای اداری خارج بود. متاسفانه در آن روز بسیاری از همشهریان از این صحنه فیلم تهییه کردند که با پیگیری های زیاد بنده این فیلم ها جمع آوری شد تا از انتشار بیش از حد آن جلوگیری شود ولی باز هم در سطح مدیران استان این مسئله به مسئولین بهبهانی گوشزد و باعث شرمساری دوستان شد.

بنده تاکید داشتم که کارها از مجرای قانونی پیگیری شود و همین مورد باعث زمان بر شدن بسیاری از پروژه ها و حتی بستن قراردادها می شد ولی برخی از دوستان اصرار داشتند تا هر چه سریع تر برخی اقدامات صورت گرفته و برخی از قراردادها که بعدا مشخص شد که در آینده بسود بهبهان نیست، بسته شود.

آقامیری در ادامه از ارسال پیامک گسترده بر روی تلفن همراه همشهریان از طرف برخی از دوستان شورا اظهار تاسف و تعجب کرد و افزود: شما فکر می کنید بنده توانایی مقابل به مثل را نداشتم؟ ولی آیا این روش در پیش گرفته شده که در نوع خود بی سابقه است روش درستی است؟! شورای فعلی و بخصوص ریاست محترم آن بعضا به دنبال مچ گیری بود بجای اینکه بسیاری از مسائل مهم تر را پیگری کند و از سایر دوستان باتجربه تر که در شوراهای قبل حضور داشتند کمک بگیرد. کار تا جایی پیش رفت که شخص آقای دانایی در حضور بنده به خون شهدا قسم خورد که شما از شهرداری برو من هم می روم !! کاش به جای بکارگیری این روش ها طرح و برنامه ایی عملی ارائه می شد.

آقامیری در نامه ای به شورا مطالبی را عنوان می کند که جای بسی تامل دارد :

احتراماً؛ اینک که حدود هفت ماه، از رأی آن شورا به اینجانب می گذرد، رأیی که بعد از جلسات مکرر اعضاء محترم و بررسی کاندیداهای متعدد نهایتاً بین سه کاندید به اینجانب تعلق گرفت و با اکثریت قاطع نیز همراه بود، برای بنده جای خوشحالی و هم تشکر داشت که اعضاء محترم با این وسواس و حساسیت و دقت به این نتیجه رسیده اند و برای بنده یک  پشتگرمی و دلگرمی بود که میتوانم با فراغ بال و بدون توجه به مسایل حاشیه ای در کنار اعضاء محترم بواسطه شناسایی مسایل و مشکلات شهر در جهت محرومیت زدایی از چهره غبار آلود و نازیبای شهرمان گام برداریم و انبوه مصائب که نتیجه اهمال کاریهای گذشتگان بوده و اینک بعنوان ارثی نامیمون به این روز و به این مجموعه رسیده است لباس عافیتی بپوشانیم آنهم به مدد شناسایی مشکلات و ارائه طریقهایی که پیش بینی شده بود و همان روز اول همه هم قسم شدیم که براساس قانون و اولویتها و بدون صرف هزینه های اضافی وارد کارزرار شویم و حتی اولویت اول با حقوق پرسنل باشد اینها بدون حجم بدهکاریهای سنگین بود که همگان بدرستی میدانیم ناشی از چیست ، مگر نه این بود که باید همه با هم بدون توجه به این جایگاه دست در دست هم به رفع مشکلات و معضلات بپردازیم؟ و در ابتدا نیز با افراد مختلف به جاهای متفاوت سرزدیم و رایزنیها شد، ولی چه اتفاقی افتاد که بعد از کمتر از سه ماه زمزمه تغییر در شهرداری به زنگی برای گوشها در آمد و این همان سناریویی بود که از هفته اول شروع بکار در شهرداری به گوش خورد که آقامیری برای شش ماه آمده است، و این هجمه و نجوا چنان به گوش بعضیها خوش آمد که عزیزان را وادار به گرفتن جلسات شبانه و رایزنیها نمود که افرادی از بیرون مجموعه شورا در راستای منافع خود شروع به رایزنی با منتخبین مردم نمودند که نتیجۀ آن شد سخنان دو تن از منتخبین مردم در یک جلسه و حمایت ریاست شورا را که ظاهراً بایستی نقش آفرینی در تعدیل نظرات وانتقادات می نمود و علیرغم گفته های خودشان که قصد ورود به این موضوع را نداشتند بلکه با شدت و حدت بیشتر سردمدار قضیه شدند.

آقامیری در بخش های دیگری از این نامه می نویسد :

در یکی از جلسات با برخورد ناپسند و سخن های جناب همراهی روبرو شدیم که البته اینها زیبنده یک عضو شورای بهبهان و کسی که سالیان سال در کسوت یک فرهنگی به همه ماها درس آموخته اند، نبود و خود نیز چیزی غیر از این را در جناب ایشان میدیدم چرا که وجود ایشان در شورای چهارم را بعنوان یک وزنه تعادل در راستای ایجاد تفاهم، وحدت و همدلی میدیدیم ولی متاسفانه چنین نشد. حال سوال اینجاست که چرا ریاست محترم شورای شهر به یکپاره موضع خصمانه خود را شروع و باتفاق هر چه میخواهند میگویند و در سایتها، روزنامه ها و غیره شروع به توهین ها می کنند، و برای خود می برند و میدوزند سخن دل خودشان را بدون توجه به مشکلات آنگونه که میخواهند سر میدهند و دل و عقل خود را به یکباره وا می نهند و احساسات را چاشنی کار می کنند و جمله معروف و کلی، سوء مدیریت لقلقه زبان ایشان و جناب همراهی سخنگوی محترم شورا می شود. مگر نه اینکه همه معترف هستیم که این مشکلات مربوط به حال نیست و همه مربوط به گذشته است؟ سئوال دیگر این است جناب آقای همراهی، شما که ریاست شورا، عضو شورا در دورهای اول و بخشی از دوم را داشتید مگر واقف به قوانین جاریه نبودید که املاک بدون تملک تصرف نشوند و باستناد راهکارهای قانونی و طی نمودن آن شروع به اجرای پروژه نمایند و در زمان حضرتعالی در شورا و نظارت شما بر شهرداری اینهمه اتفاقات افتاد که نباید می افتاد و اینهمه خسارت را نصیب شهرداری نمودید، مگر شرایط با آن روز  بلحاظ قانونی چه تفاوتی کرده است، اگر جنابعالی به حافظه تان رجوع کنید چه تغییر خاصی در زمان شما در چهره شهر بقول شما نازیبا و کثیف اتفاق افتاده است کدام الگو سازی را در خیابانها شروع کردید، کدام یک از تفکیکهایی که انجام شد قانونی بود، مگر نه اینکه همین کارخانه آسفالت، سنگ شکن بود، کدام درآمدزایی از اینها شد مگر همان موقع هم شهرداری مشکل نداشت ، مشکلات شهرداری که مربوط به دیروز و امروز نبود، جناب آقای همراهی، در زمان شما از منابع مختلف اینهمه پول وارد شهرداری شد چرا همان موقع فکر یک ساختمان و ایجاد یک بایگانی به روز نبودید، چرا در جهت تعمیر ناوگان موتوری تلاش مضاعفی نکردید؟ با همه امکاناتی که آن موقع در اختیار شهرداریها قرار می گرفت، ریخت و پاشهای آن موقع چرا کنترل نشد که شما پایه گذار باصطلاح انضباط  باشید ؟

آقای همراهی، از قدیم گفته اند از یک جوال دوز به دیگران و یک سوزن به خودت ، شما در حق اینجانب رسم انصاف را هم را بجا نیاورده اید که بگویید بله ما هم به اندازه کافی مقصر بوده ایم و تمامی خرابی های  به ارث مانده از گذشته را یک شبه انتظار معجزه دارید؟ جناب آقای همراهی، از شما که تجزیه مدیریت دارید چنین حرفهای غیر کارشناسانه ای بعید است. آقای همراهی، تاکنون چند بار پا پیش گذاشته اید و ارائه طریق برای در آمد زایی شهرداری نمودید ؟، آیا سکوت و کنار گود نشستن و به یکپاره عقدۀ دل را ترکاندن آنهم بر سر کسی که اصلاً تقصیری در شرایط بوجود آمده ندارد انصاف است؟ جناب همراهی، به روز کردن بایگانی و آنهایی که فرمودید چگونه بدون پول امکان پذیر است، بایگانی که از زمان شما به مجموعه فعلی به ارث رسیده است، جناب آقای همراهی به پلکی بر هم زدن دنیای انسانها می گذرد چه رسد به چند سال بیاییم در این مسندها؛ جانب حق و حقیقت و بیان آنرا از یاد نبریم و حرفی که بر زبان جاری می شود اعتقاد قلبی مان باشد چرا که فردا در محضر خداوند بایستی پاسخگو باشیم.

آقامیری در بخش دیگری از نامه خطاب به آقای دانایی می نویسد :

واما جناب آقای دانایی ریاست محترم شورا که احساس می کنند هر چه احساساتشان می گوید بایستی راهی نوک زبان  و تکلم کنند و بنویسند. آقای دانایی شما چقدر از مدیریت میدانید که به این راحتی دیگران را متهم به سوء مدیریت می کنید، مدیریت کار آمد جنابعالی در کجا بوده است که ما هم از آن بهره ای ببریم و بکار ببندیم، آقای دانایی مگر شما مشکلات شهرداری را نمی دانستید ، مشکلات شورا را نمی دانستید و انتظار داشتید در عرض سه ماه، چهارماه شق القمر کرد که شروع به فریاد “سوء مدیریت” نمودید؟ آقای دانایی، شما در راستای در آمدزایی شهرداری چقدر همراه شدید و کار کردید؟ شما از روزی که آمدید فقط مشغول جمع آوری اطلاعات غلط و ناصواب و نتیجه گیریهای شخصی هستید و فقط در جهت بزرگنمایی مشکلات مشغول جمع آوری اطلاعات هستید، آقای دانایی این چه حکایتی است که بعنوان مثال در بحث زباله  بلافاصله شما در یک نقطه که زباله جمع میشود حاضر می شدید و بعنوان یک سند در دستتان قرار می گیرد و خود نیک می دانید که همه اینها عمدی میباشد. جناب دانایی شما بنا به گفته های خودتان میدانید که کارشکنیهایی در جهت  تخریب شهرداری و شورا می شود چنانچه تاکنون دوبار هم اعتصاب شده است. آقای دانایی شما بدرستی می دانید که حقوق پرسنل در مدت تصدی اینجانب پرداخت شده است و عمده معوقات از قبل می باشد، دلیل این همه کارشکنی چیست؟  جناب آقای دانایی، شما تاکنون به جلسات خود در شورا توجه نموده اید که چه هجمه و سروصدایی در جلسات حاکم است، آیا توانسته اید بطور کامل همان اتاق را مدیریت کنید؟!

این نامه بند های دیگری هم داشت که در این فرصت مجال طرح همه ی آنها نیست. در پایان جناب آقای آقامیری با امید به اینکه بهبهان در آینده به سطحی می رسد که هر کسی نتواند وارد شورا شده و هر مسئولی بدون داشتن سابقه اجرایی نتواند منصب اجرایی بگیرد، افزود که ای کاش به هر مسئولی اعتماد می کنیم با ایشان علاوه بر همکاری و پشتیبانی، زمان کافی نیز بدهیم کمااینکه همین دزفولی که ما بهبهانی ها به شهرسازی آنها غبطه می خوریم، از شهرداری سود می برد که حدود 6/5 سال در این پست بوده و با برنامه بلند مدت توانسته شهرش را به سمت پیشرفت سوق دهد. کاش روزی برسد که ما هم فارغ از هر گونه تعصب و منافع شخصی، گامی در جهت پیشرفت شهر عزیزمان برداریم.