بهبهانی ها باور داشتند که اسب یال مراد است. بنابراین اسب هایی را که اصولا نجیب و پیشانی سفید بودند، برای مراسم عروسی مناسب می دانستند. برخی از مردم چنین اسبی را در خانه نگهداری می کردند تا هنگام عروسی ها از آن استفاده کنند. رسم بر این بود که شب زفاف اسب را جلو خانه داماد به پیشباز عروس می برند تا عروس دست بر پیشانی اسب بگذارد و یک تار موی پیشانی اسب را با چنگ خو بچیند و نزد خود نگهدارد